Sevgili arı dostları;
Ben 2010 yılı nisan ayında bu işe başladım.Hiç bir şeyden haberimiz olmadan . Araya ,sora sokula devam ettim.Kitaptan öğrendiğim bilgileri uygulamaya çalıştım.İnternet e pek bakmadım.arıları çoğalttım, yeterli miktarda bal aldım.Ama bir an vardı ki ya devam ya tamam.
Kısmetime aldığım arılar sokucu , ben acemi.Demore midir nedir onu uygularken ,körük söndü.kovanı dağıtmışım.Arıcıklar bana bir sardı,elbisenin üzerinden en az 50 darbe yedim.kapatırken de stresten gürültü yaptık.Ben kaçıyorum ,onlar kovalıyor,arabaya zor attım kendimi.Arabaya da bindi keratalar . Sokulmaktan kafa yiyordum.Arabadan indim,bir tur atıp tekrar bindim.çoğunu dışarda bıraktım uzaklaştım. Afedersiniz ama hayatta etmediğim küfürü ettim.Eve nasıl geldim bilmiyorum.Eşim ve çocuklar beni görünce korktular.Ertesi gün arkadaşlar başladı dalgaya. Ama ben gene gittim. Zavallı arıcıklarıma çok zarar vermişim.İçgüdüsel davranışları sebebi ile onlara kızmak akıllı bir adamın yapacağı iş değildi.Kendime kızdım, arılar 3 gün kamikaze gibi dolaştılar.otlanan koyunlar birden kaçmaya başlıyor,köpekler çeniliyor ,adamları hiç sormayın.Epey kulağım çınladı... Arılar 3. günün sonunda unuttular.Ufak bir düzenlemeden sonra ,ben de bir daha o kovana ellemedim.Hala duruyor en sevdiğim kovan kerata. Ama ben azimle devam edeceğim. Allah kısmet ederse.8 kovanla başlamıştım,şu an sağlam12 kovan arım var. Zayıf kolonileri saymıyorum. Ancak bu siteden ve Mehmet Yüksel ile Ali Türk arkadaşlarımızın samimi çalışmalarından çok yararlanıyorum.Bu işi hakkıyla yapabileceğime kanaat getirdim.Bakalım zaman ne gösterecek,Allah utandırmasın.Herkese en içten dileklerimle esenlikler dilerim..